Bienmesabe en andere lekkernijen van La Palma
Suiker en zoetigheden hebben altijd een fundamentele rol gespeeld in de geschiedenis van La Palma. Niet voor niets was het eerste exportgewas, meegenomen door de Vlaamse, Portugese en Andalusische kolonisten in het begin van de 16e eeuw, suikerriet. Suikerwerk is de grootste schat van de gastronomie van een eiland waar de crisis van de suikerrietvelden en suikerfabrieken hen dwong om suiker om te zetten in snoep, jam, conserven, koekjes en donuts.
Naast de natuurlijke en culturele rijkdom staat La Palma bekend om de grote verscheidenheid aan traditionele zoetigheden en desserts. Ze worden met de hand gemaakt in houtgestookte ovens en om ze te proeven, hoef je alleen maar een bezoek te brengen aan enkele boerenmarkten op het eiland, of ze te proeven aan het einde van een maaltijd in een restaurant, of ze zelfs te kopen in kleine winkeltjes, winkels en supermarkten. Gemaakt met amandelen, kaneel of citroen, ze zijn even veelzijdig als heerlijk. Dit is een gids met de beroemdste zoetigheden van het eiland.
Desserts met een eigennaam: Bienmesabe en Príncipe Alberto
Bienmesabe is het favoriete dessert van de meeste inwoners en bezoekers. Het is een traditionele lekkernij van het Palmeiland, gemaakt van gemalen amandelen, biscuit, suiker, citroenschil en eieren. Het wordt meestal gegeten met een bolletje vanille-ijs.
Een ander dessert dat steeds populairder wordt, heet Príncipe Alberto. Het wordt gemaakt met chocolade, amandelen en biscuit. Naar smaak wordt er slagroom aan toegevoegd, wat de smaak verhoogt.
Snoepjes met verborgen geheimen
Amandelsnoepjes hebben een geheim: de amandelsmaak is veel opvallender en ze zijn knapperig en zacht tegelijk. Ze zijn rond en gemaakt van amandelen.
Rapaduras zijn leuk om naar te kijken en nog leuker om te eten. Ze zijn kegelvormig en hun hoofdingrediënten zijn riethoning, gofio, suiker, amandelen, kaneel en citroen; hieruit komen andere variëteiten zoals rapaduras de leche, chocolade-, kokos- en eierrapaduras.
Zoetigheden voor speciale gelegenheden
Iets dat heel typisch is voor La Palma is de pan de leche, die wordt gemaakt met bloem en gestremde melk, suiker, eieren, kaneel en citroenschil. En we mogen ook de amandelkaas niet vergeten, die wordt gemaakt met eieren, citroenschil, kaneel en amandelen. Het is ook aan te raden om gewoon een ijsje aan zee te eten, bereid op de traditionele manier.
Er wordt veel gepraat over de vraag of de Barraquito op La Palma of op Tenerife is geboren, maar op Isla Bonita wordt gezegd dat het een inwoner van La Palma was die hem voor het eerst bereidde. Hoewel het een koffie is, is het ook een delicatesse, want er wordt gecondenseerde melk, een beetje citroenschil, kaneel en Licor 43 naar smaak aan toegevoegd.
Er is een zoetigheid die niet mag ontbreken op de kersttafel in Palmas, vooral niet bij het ontbijt op Nieuwjaarsdag en Drie Koningen: de pan de manteca of ‘roscas’ zoals het ook wel wordt genoemd door de palmeros.
Honingsoepen zijn ook typisch voor La Palma en worden gemaakt voor het Carnaval seizoen, vooral voor de Indianos. Het recept is van generatie op generatie doorgegeven door grootmoeders om thuis te eten en aan bezoekers aan te bieden. Dit dessert komt van de arbeiders in de oude suikerrietvelden van het eiland. Ze doopten hun brood in de 'soep' van suikerrietsiroop. Tegenwoordig worden ze bereid met dezelfde siroop of ze gebruiken ook honing en geplette amandelen, niet gemalen en geroosterd.
Zoetigheden typisch voor een aardappel
Marquesote palmero is een snoepje om je mond mee te vullen en er zelfs van te laten overlopen. Het bestaat uit biscuitjes van tarwebloem, eieren en suiker, in ruitjes gesneden, waarvan sommigen in siroop zijn gedrenkt en anderen met stijfgeslagen eiwit zijn bedekt.
De faam van deze zoetigheden gaat eeuwen terug. Het was in de 19e eeuw dat de snoepjes de tafels van het Vaticaan bereikten. In 1823 bezocht de Italiaanse kanunnik Juan María Mastai Ferreti, de latere paus Pius IX, La Palma op weg naar Chili. Tijdens zijn verblijf op het eiland bood Luis Van de Walle, markies van Guisla, hem een ontbijt aan met lokaal gebak. Er wordt gezegd dat de kanunnik een voorliefde had voor kleine marquises, zonder honingdauw en gevuld met gezoete room. Na zijn verkiezing tot paus werden deze snoepjes populair in La Palma onder de naam piononos; volgens Luis Van de Walle ‘worden ze piononos genoemd sinds kardinaal Mastaj het pausdom heeft aanvaard en we zullen elke gelegenheid aangrijpen om ze naar Rome te sturen, zodat ze de zorgen kunnen verlichten die de christelijke wereld nu doormaakt’.
