Przewodnik po La Palmie dla łasuchów

Owoc tygla kulturalnego i gastronomicznego

Skąd się wzięła bogata tradycja słodkości na La Palmie? Aby to zrozumieć, należy spojrzeć na historię i pamiętać o przenikaniu się kultur, które na Wyspach Kanaryjskich dokonywało się przez wieki. Połączenie rdzennej kuchni kanaryjskiej z kuchnią hiszpańską, portugalską, angielską, a nawet amerykańską stopniowo zrodziło zróżnicowane i liczne przepisy oparte na lokalnych produktach, takich jak cenione migdały, bataty, miękki kozi ser, cukier, melasa trzcinowa… Niektóre desery mają wielowiekową tradycję, jak przykładowo marquesotes – biszkopty z mąki pszennej, jaj i cukru pokrojone w romby. Rozsmakował się w nich Pius IX jeszcze jako kanonik, gdy w 1823 roku odwiedził „Piękną Wyspę” (zaczęto je nazywać piononos, gdy został papieżem, ponieważ „Pius IX” to po włosku „Pio Nono”). Inne przepisy są już młodsze, ale wszystkie mają wyjątkowy charakter.

Matilde Arroyo i kanaryjski złoty medal

Sławetna Matilde Arroyo, wybitna cukierniczka z La Palmy, wynalazła dwa kultowe lokalne desery – Bienmesabe i Príncipe Alberto. Nie bez powodu w 2009 roku została odznaczona złotym medalem dla zasłużonych społecznie na Wyspach Kanaryjskich – Medalla de Oro de Canarias – za swoją pracę w rozpowszechnianiu tradycji cukierniczej „Pięknej Wyspy” w drugiej połowie XX wieku. Cukiernia Matilde, obecnie prowadzona przez jej córki, znajduje się w Los Llanos de Aridane. Príncipe Alberto jest przyrządzany z czekolady, migdałów i ciasta biszkoptowego. Ten smakołyk jest ozdabiany bitą śmietaną, co jeszcze bardziej uwydatnia jego smak. 

Bienmesabe to ulubiony deser zarówno mieszkańców wyspy, jak i turystów. Jest to tradycyjny specjał wywodzący się z La Palmy, przyrządzany z mielonych migdałów, ciasta biszkoptowego, cukru, skórki cytrynowej i jaj. Najczęściej podawany jest z gałką lodów waniliowych.
 

Desery słynne na cały archipelag Wysp Kanaryjskich

Dokonania Arroyo to jeden z wielu znakomitych przykładów poziomu i różnorodności deserów z La Palmy, które cieszą się zasłużoną renomą na całym archipelagu. Quesadillo wraz z Príncipe Alberto i Benmesabe można skosztować we wszystkich restauracjach na La Isla Bonita – dwa pierwsze w wersji z bitą śmietaną lub bez, a ostatni z lodami waniliowymi lub bez. 

Niektóre desery są przygotowywane tylko na specjalne okazje, jak na przykład sopas de miel serwowane podczas karnawału, zwłaszcza z okazji Los Indianos. Ten przepis był przekazywany z pokolenia na pokolenie, aby mogli go smakować kolejni potomkowie i ich goście. Deser ten został wymyślony przez pracowników tutejszych dawnych plantacji trzciny cukrowej. Mieli oni zwyczaj maczać chleb w „zupie” z syropu trzcinowego. Dziś do ich przyrządzania tak samo wykorzystuje się syrop trzcinowy, można też dodać miód pszczeli i rozgniecione (nie mielone), podprażone migdały. W okresie Bożego Narodzenia, a szczególnie na śniadanie w Nowy Rok i w Święto Trzech Króli, na świątecznych stołach La Palmy nie może zabraknąć wypieku o nazwie pan de manteca, znanego też jako roscas.

Rapaduras, queso de almendras, suspiros palmeros…

Większością deserów można się jednak rozkoszować przez cały rok. Rapadura, o charakterystycznym stożkowatym kształcie, ma w składzie melasę trzcinową, gofio, cukier, migdały, cynamon i cytrynę (istnieją też różne odmiany: mleczna, czekoladowa, kokosowa lub jajeczna). Queso de almendras z jajami, skórką cytrynową i cynamonem to kolejny typowy deser z La Palmy, do którego dobrze pasuje kieliszek słodkiego likieru o nazwie mistela. 

Na koniec warto też pamiętać o innych deserach: almendrados (małe ciasteczka z masy migdałowo-jajecznej z cukrem, wypiekane w piekarniku), do których doskonale pasuje kieliszek słodkiej małmazji (malvasía); pan de leche – „bułeczki mleczne” z mąki i mleka koagulowanego, cukru, jaj, cynamonu i skórki cytrynowej; mantecados; kuleczki z gofio z migdałami i miodem; suspiros palmeros (bezy)… Innymi słowy: do wyboru, do koloru – każdy z pewnością znajdzie tu coś dla siebie.